การประชุมวิชาการ
การประชุมวิชาการเภสัชกรรม โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ ครั้งที่ 18 “Pharmacotherapy for Non-communicable disease (NCDs): Role of Pharmacist in Management for Patients [Episode II]”
ชื่อการประชุม การประชุมวิชาการเภสัชกรรม โรงพยาบาลสงขลานครินทร์ ครั้งที่ 18 “Pharmacotherapy for Non-communicable disease (NCDs): Role of Pharmacist in Management for Patients [Episode II]”
สถาบันหลัก คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
รหัสกิจกรรม 1004-2-000-012-05-2566
สถานที่จัดการประชุม โรงแรมเรเนซองส์ ภูเก็ต รีสอร์ทแอนด์สปา อ.ถลาง จ.ภูเก็ต
วันที่จัดการประชุม 05 -06 พ.ค. 2566
ผู้จัดการประชุม คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
กลุ่มเป้าหมาย เภสัชกรโรงพยาบาลเครือข่ายสถาบันแพทยศาสตร์แห่งประเทศไทย (UHosNet)
หน่วยกิตการศึกษาต่อเนื่อง 4.5 หน่วยกิต
หลักการและเหตุผล
โรคไม่ติดต่อเรื้อรัง หรือเรียกย่อว่า NCD (Non-communicable disease, NCD) คือ โรคที่ไม่ใช่โรคติดเชื้อ มีปัจจัยเสี่ยงมาจากพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมต่าง เช่น การดื่มสุรา การสูบบุหรี่ รับประทานอาหารหวาน มัน เค็ม และขาดการมีกิจกรรมทางกายที่เพียงพอ ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยา ได้แก่ ไขมันในเลือดสูง ความดันโลหิตสูง น้ำตาลในเลือดสูง ภาวะน้ำหนักเกินและอ้วน ซึ่งทำให้เป็นโรคไม่ติดต่อในที่สุด โดยกลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง จะค่อยๆ มีอาการและอาการรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทีละน้อยเมื่อไม่ได้รับการดูแลรักษา ซึ่งมีแนวโน้มของอัตราการป่วยและตายจากโรคไม่ติดต่อเรื้อรังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ถือเป็นปัญหาใหญ่ที่กำลังทวีความรุนแรงขึ้น โดยมีสถิติผู้เจ็บป่วยและเสียชีวิตสูงเป็นอันดับหนึ่ง และมีแนวโน้มสูงขึ้นเรื่อยๆ ในการดูแลรักษาผู้ป่วยกลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง มีความจำเป็นต้องได้รับยาเป็นระยะเวลานานหรือตลอดชีวิต ในบางครั้งคนไข้รายเดียวกันอาจเผชิญภาวะของโรคไม่ติดต่อเรื้อรังหลายๆโรคพร้อมกัน ผู้ป่วยหนึ่งรายอาจเผชิญภาวะของโรคไม่ติดต่อเรื้อรังหลายๆโรคพร้อมกัน ดังนั้นความเหมาะสมและความถูกต้องของการใช้ยา การประเมินผลข้างเคียง ปฏิกิริยาของที่ใช้ร่วมกันจึงมีความสำคัญเป็นอย่างมากต่อการรักษากลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง
จากปัญหากลุ่มโรคไม่ติดต่อเรื้อรังที่มีเพิ่มขึ้น เภสัชกรซึ่งเป็นหนึ่งในวิชาชีพที่มีความสำคัญในระบบบริการทางสาธารณสุขในการดูแลผู้ป่วยให้เกิดความปลอดภัยในด้านการใช้ยาร่วมกับทีมสหสาขาวิชาชีพอื่น ๆ ในโรงพยาบาล เช่น แพทย์ พยาบาล นักกายภาพบำบัด นักโภชนากร จึงมีส่วนสำคัญในการเฝ้าระวังและป้องกันความคลาดเคลื่อนทางยา ลดปัญหาที่เกิดจากยา ดังนั้นความรู้และทักษะของเภสัชกรโรงพยาบาลในการให้บริบาลเภสัชกรรม ได้แก่ การติดตามและให้คำแนะนำด้านยารวมทั้งการดูแลสุขภาพอย่างทันท่วงที สามารถเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยเพิ่มประสิทธิผลการรักษาในผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง รวมทั้งมีส่วนร่วมแก้ไขปัญหาทางสุขภาพในระยะยาวแก่ผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง
วัตถุประสงค์
1. เพื่อเผยแพร่องค์ความรู้และทักษะที่จำเป็นในการให้บริบาลทางเภสัชกรรมสำหรับผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังแก่เภสัชกรโรงพยาบาล
2. เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและประสบการณ์ในการให้บริบาลทางเภสัชกรรมสำหรับผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง
3. เพื่อส่งเสริมการพัฒนาศักยภาพของเภสัชกรโรงพยาบาลให้มีความรู้และทักษะที่จำเป็นในการให้บริบาลทางเภสัชกรรมสำหรับผู้ป่วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง สามารถนำความรู้ไปใช้ในการปฏิบัติงาน
คำสำคัญ
โรคไม่ติดต่อเรื้อรัง, non-communicable diseases, NCDs