การดูแลผู้ป่วย atrial fibrillation (AF) มีจุดมุ่งหมายสำคัญเพื่อลดอัตราการเสียชีวิตและทุพพลภาพจากภาวะแทรกซ้อนของ AF อีกทั้งป้องกันและบรรเทาอาการที่อาจเกิดขึ้นกับผู้ป่วย เพื่อให้ผู้ป่วยสามารถดำรงชีวิตได้เป็นปกติและมีคุณภาพชีวิตที่ดี เมื่อผู้ป่วยที่อยู่ใน sinus rhythm เกิดภาวะ AF ขึ้นอย่างเฉียบพลัน สัญญาณไฟฟ้าที่เกิดขึ้นจำนวนมากภายในหัวใจห้องบนจะถูกนำส่งผ่าน atrioventricular (AV) node มายังหัวใจห้องล่าง ทำให้หัวใจห้องล่างถูกกระตุ้นและบีบตัวด้วยอัตราเร็วที่มากกว่าเมื่ออยู่ใน sinus rhythm หากผู้ป่วยเกิดภาวะ AF เฉียบพลันและมีอาการรุนแรงที่อาจทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนหรือเสียชีวิต ควรหยุดภาวะ AF ที่เกิดขึ้นทันทีโดยการทำ electrical cardioversion แต่ผู้ป่วยที่ไม่มีอาการหรือมีอาการเพียงเล็กน้อย สามารถให้ยาชะลอการนำส่งสัญญาณไฟฟ้าผ่าน AV node โดยยาที่แนะนำให้ใช้ก่อนเนื่องจากมีประสิทธิภาพดี คือ ยากลุ่ม beta-blockers หรือ nondihydropyridine calcium channel blockers สำหรับยา digoxin ออกฤทธิ์ช้า แต่มักเลือกใช้ในผู้ป่วย AF ที่มี left ventricular dysfunction, เกิดภาวะหัวใจล้มเหลวเฉียบพลันร่วมด้วย หรือ ภาวะความดันโลหิตต่ำ สำหรับยา amiodarone มักใช้ในในผู้ป่วยที่มี left ventricular dysfunction หรือ เมื่อยาอื่นๆ ไม่สามารถคุมอัตราการเต้นของหัวใจได้อย่างเพียงพอ สำหรับผู้ป่วย Wolff-Parkinson-White กลุ่มยาที่ออกฤทธิ์ยังยั้งการทำงานของ AV node รวมทั้ง amiodarone เป็นยาที่ไม่แนะนำให้ใช้ เนื่องจากเพิ่มการนำไฟฟ้าผ่าน accessory conduction pathway และทำให้เกิด ventricular fibrillation ได้

Atrial fibrillation; Amiodarone; Beta-blocker; Calcium channel antagonist; Ventricular rate control