ผู้ป่วยสูงอายุมักมีโรคเรื้อรังต่างๆ ซึ่งต้องได้รับยาหลายชนิดและการใช้ยามีความซับซ้อนมากกว่าผู้ป่วยกลุ่ม อื่นๆ ดังนั้นเภสัชกรจึงควรมีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับพฤฒาวิทยาและเวชศาสตร์ผู้สูงอายุโดยเริ่มจากการสูงวัยที่มีทฤษฎี หลายอย่างที่ช่วยอธิบายแต่ทฤษฎี deregulated nutrient sensing ได้รับความสนใจมากเพราะสามารถอธิบายการมี อายุยืนและยาชะลอความแก่ได้ ผู้สูงอายุอาจจัดได้เป็น 4 กลุ่มคือผู้สูงอายุวัยต้น วัย กลาง วัยปลายและช่วงร้อยปี ผู้ป่วยสูงอายุมีคุณลักษณะ 6 ประการเหมือนผู้ป่วยกลุ่มอื่นแต่มีรายละเอียดมากกว่าคือ ยึดถือคุณค่า ศักดิ์ศรี คำนึงถึง ผลกระทบของความเจ็บป่วย ความต้องการ ความคาดหวังและสิทธิผู้ป่วย การเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาของผู้สูงอายุ อาจมีผลกระทบต่อกิจวัตรประจาวันหรือทาให้เกิดโรคได้ แต่ที่สาคัญคือมีผลต่อเภสัชจลนศาสตร์และเภสัชพลศาสตร์ โรคของผู้ป่วยสูงอายุมีลักษณะพิเศษที่เรียกว่า NAMES และโรคที่พบบ่อยหลายชนิดเป็นโรคที่เกิดได้เฉพาะในเพศชาย หรือหญิง การใช้ยาในผู้ป่วยสูงอายุโดยเฉพาะการสั่งใช้ยาควรจะยึดหลัก Low-Min-Simple-Few การที่ผู้ป่วยใช้ยา ตั้งแต่ 5 รายการ (polypharmacy) ยาที่ไม่เหมาะสมหรือมีความเสี่ยงสูงและปัจจัยอื่นๆ ทำให้ผู้ป่วยเกิดปัญหาการใช้ ยาที่สาคัญเช่น ความไม่ร่วมมือในการใช้ยา ต้องได้รับยารักษาเพิ่มเติมและมีอาการไม่พึงประสงค์จากการใช้ยา ยาที่มี ความเสี่ยงสูงหรือมีแนวโน้มไม่เหมาะสมมีอยู่จำนวนมากซึ่งต้องใช้หลักเกณฑ์หรือเครื่องมือมาช่วยประเมิน เช่น AGS Beers Criteria และ STOPP/START Criteria แต่ AGS Beers Criteria ได้รับการยอมรับมากกว่า การลดการสั่งใช้ยา เป็นแนวโน้มทั่วโลกที่มีวัตถุประสงค์เพื่อจัดการการใช้ยาหลายขนานและเพิ่มผลลัพธ์ทางสุขภาพทั้งทางด้านการรักษา และคุณภาพชีวิต เภสัชกรควรร่วมมือกับทีมดูแลผู้ป่วยสูงอายุเพื่อให้การบริบาลผู้ป่วยเกิดประสิทธิผลสูงสุดในสังคม ผู้สูงอายุเต็มรูปแบบนี้

ผู้ป่วยสูงอายุ การเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยา หลักการใช้ยา ปัญหาการใช้ยา การลดการสั่งใช้ยา