ค่าการละลาย (solubility) การละลาย (dissolution) และความสามารถในการซึมผ่าน (permeability) เป็นปัจจัยหลักที่ส่งผลต่อการดูดซึมยาในทางเดินอาหารและค่าชีวประสิทธิผล (bioavailability) ของยาทั้งในรูปแบบยาเม็ด แคปซูล หรือยาน้ำแขวนตะกอน บทความนี้จะกล่าวถึงเทคนิคที่ใช้ในการพัฒนาเทคโนโลยีอนุภาคสำหรับผงยาละลายน้ำยากโดยใช้เทคนิคเชิงกลในการลดขนาดอนุภาค เช่นเครื่องบดด้วยลมพ่น เครื่องบดแบบลูกบอล และเครื่องปั่นผสมด้วยแรงดันสูง และเทคนิคการควบคุมขนาดอนุภาคเชิงวิศวกรรม เช่น กระบวนการพ่นด้วยความเย็น และการเปลี่ยนแปลงโครงร่างผลึกของยา นอกจากนั้นยังอธิบายถึงเทคโนโลยีที่ใช้เพื่อปรับปรุงชีวประสิทธิผลของยาละลายน้ำยาก เช่น ระบบนำส่งยาชนิดเกิดอิมัลชันได้เอง การเกิดสารประกอบเชิงซ้อนกับไซโคลเดกซ์ตริน พอลิเมอริกไมเซลล์ ลิโพโซม นาโนพาร์ติเคิลไขมันแข็ง ซึ่งแต่ละเทคนิคมีข้อจำกัดที่แตกต่างกัน ดังนั้นการพัฒนาตำรับเพื่อเพิ่มค่าการละลายของยาต้องเลือกเทคนิคให้เหมาะสมกับสมบัติของยาและรูปแบบของตำรับ เพื่อนำมาใช้พัฒนาในการเตรียมตำรับยาละลายน้ำยากในรูปแบบต่าง ๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เทคโนโลยีอนุภาค, การละลาย, ชีวประสิทธิผล, ยาละลายน้ำยาก