จากสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัส กลุ่มโคโรนาไวรัสที่ก่อโรคต่อระบบทางเดินหายใจ ชนิดใหม่ที่ไม่เคยพบมาก่อน เริ่มต้นในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2562 ในประเทศจีน ซึ่งต่อมาตั้งชื่อเชื้อว่า Severe Acute Respiratory Syndromes Corona Virus 2 (SARS-CoV 2) และเรียกชื่อโรค โควิด-19 จนกระทั่งเมื่อการติดเชื้อขยายเป็นวงกว้างไปทั่วโลก และมีผู้เสียชีวิตจากปอดอักเสบรุนแรง องค์การอนามัยโลกประกาศให้เป็นภาวะฉุกเฉินระดับสากล ด้วยสภาวะที่เป็นการติดเชื้อชนิดใหม่และรุนแรง ทั้งยังไม่มียารักษา ทำให้มีความจำเป็นเร่งด่วนที่จะต้องหายารักษาที่ได้ผลก่อนที่การค้นพบวัคซีนป้องกันจะประสบผลสำเร็จ องค์การอนามัยโลกจึงริเริ่มให้มีการศึกษาทางคลินิก เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของยาที่มีข้อมูลเบื้องต้นว่าอาจมีศักยภาพต่อเชื้อ SARS-CoV 2 ชื่อการศึกษาทางคลินิก สื่อว่าเป็นความร่วมมือร่วมใจเป็นหนึ่งเดียวกันของนานาชาติคือ SOLIDARITY clinical trial ซึ่งเป็นรูปแบบการศึกษายาทางคลินิก แบบเปิดชนิดสุ่มควบคุม มียาที่ต้องการศึกษา 4 ชนิด เปรียบเทียบกับการรักษามาตรฐานคือการให้ออกซิเจนและหรือใช้เครื่องช่วยหายใจ การศึกษาเป็น adaptive design คือสามารถปรับเปลี่ยนยาที่ศึกษาได้ ตามผลลัพธ์ที่ได้จากการศึกษาชนิดสุ่มควบคุมที่น่าเชื่อถือในห้วงเวลาปัจจุบัน ซึ่งจะทำให้ผู้ป่วยได้ประโยชน์สูงสุด สามารถลดระยะเวลาที่ใช้ในการศึกษาและใช้ผู้ป่วยจำนวนน้อยกว่า เมื่อเทียบกับการศึกษาเดี่ยวชนิดสุ่มควบคุม ยาที่ศึกษาใน SOLIDARITY trial ได้แก่ remdesivir, lopinavir/ritonavir  interferon  1a, hydroxychloroquine ยาเหล่านี้เป็นยาที่มีข้อบ่งใช้อื่นมาก่อนแล้ว มีข้อมูลความปลอดภัยในคน และมีข้อมูลในระดับหลอดทดลองหรือในสัตว์ทดลองที่บ่งชี้ว่ายาอาจมีศักยภาพต่อเชื้อ SARS-CoV 2 ผลลัพธ์หลักที่ศึกษาคืออัตราการตายของผู้ป่วย จนถึงขณะนี้ (17 มิถุนายน พ.ศ. 2563) องค์การอนามัยโลกได้ยุติการศึกษายา hydroxychloroquine อย่างถาวรเนื่องจากได้ผลว่าไม่มีประสิทธิภาพในการรักษาโรคโควิด-19

SOLIDARITY trial, COVID-19, treatment, World Health Organization (WHO), SARS-CoV 2